พ้นทุกข์

พ้นทุกข์

              มนุษย์ทั้งหลายล้วนแสวงหาหนทางแห่งการพ้นทุกข์ หรือไม่ก็พยายามแสวงหาความสุขด้วยความไม่เข้าใจ ไม่ว่าจะเป็นคนในพุทธศาสนาและบุคคลในศาสนาอื่นๆ ไม่มีใครอยากอยู่กับทุกข์ ไม่ว่าจะเป็นเพียงขณะสั้นๆ ก็ตาม แต่กลับไม่มีใครเลยที่สามารถจะพบทางพ้นทุกข์อย่างแท้จริงได้เลย ข้อปฏิบัติที่จะเดินทางไปสู่ที่สุดแห่งทุกข์นั้น มีมหาบุรุษผู้สั่งสมบารมีมาอย่างมากมาย

             พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งทรงตรัสรู้อริยสัจ ๔ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และมรรค ดังนั้น มรรคจึงต้องมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งต่อการพ้นทุกข์ของบุคคล เพราะหากไม่มีมรรค มนุษย์จะหาทางออกจากทุกข์ไม่ได้เลย ตอนนี้ท่านทั้งหลายอาจจะยังไม่เชื่อ อ่านไปให้จบ ทำความเข้าใจ แล้วน้อมนำไปปฏิบัติ แล้วท่านจะพบว่าทุกข์จะลดลงโดยลำดับ ทุกวันนี้ที่ทุกคนแก้ทุกข์กันอยู่นั้น ก็ทำได้แต่กลบเกลื่อนไปวันๆ เสมือนการกวาดขี้ฝุ่นไปไว้ใต้พรมเท่านั้นเอง ทุกคนพูดกันได้เพียง คนดี ความดี คนชั่ว ความชั่ว การมีศีลมีธรรมล้วนทำให้คนเป็นคนดีทุกศาสนา แต่ท่านตอบคำถามได้เองว่า การเป็นคนดีนั้นพ้นทุกข์ไหมเมื่อพลัดพรากไม่ว่าสิ่งรักหรือคนรัก คนดีดีแน่ๆ ไม่ใช่ไม่ดี แต่ไม่พ้นทุกข์ ทำได้อย่างมากก็อดทน ระทมขมขื่นซ่อนไว้ภายใน จิตใจ
           การที่เราพ้นทุกข์ได้นั้นอยู่ที่จิตใจ ร่างกายที่แข็งแกร่ง มีสติตลอดเวลา ใจที่มุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งใดๆทั้งสิ้น ใจสำคัญที่สุด และทุกอย่างนั้นย่อมสำเร็จลุล่วงทุกประการ

 

นายปราโมทย์ โชติช่วง ณ ราชบุรี