หางาน

หางาน

     เข้าเมืองเพื่อหางาน งานอะไรก็ได้ในใจคิดไว้อย่างนั้นเดินเข้า - ออกในหลายๆโรงงาน แต่ก็ไม่มีโรงงานไหนที่จะรับเราเข้าทำงาน แต่ถ้ารับก็ต้องมีวุฒิการศึกษาในระดับม.ต้น แล้วเราล่ะจบแค่ ป.6
      มีความรู้แค่นี้ใครจะไปรับมึงเข้าทำงาน (เพื่อนถามด้วยความห่วงใย) แต่เราต้องไป อนาคตรอเราอยู่ข้างหน้า ในใจคิดไว้อย่างนั้น

      จากบ้านมีเงินติดตัว มาแค่ 220 บาท จ่ายค่ารถ บขส. ไป 80 บาท เหลือ 140 บาท  ลงรถ บขส. ตามที่ได้นัดหมายกับเพื่อนไว้ว่า จะหางานให้ทำ เจอเพื่อนหน้าเศร้า บอกว่าโรงงานที่ทำนั้นเจ๊งแล้ว โรงเหล็กแถวอ้อมน้อย ซึ่งตอนนี้ยังไม่ได้จ่ายค่าเช่าบ้านที่เช่าอยู่ เดือนละ 800 บาท เอาน่ะ บอกเพื่อน เราต้องหางานให้ได้ก่อน บอกเพื่อนเราจะไปสมัครงานกัน งานอะไรก็ทำไปก่อน

      การเดินหางานกับเพื่อน 2 คน อย่างไม่รู้จุดหมายปลายทาง ว่างานที่จะทำนั้นคืองานอะไร  ในใจคิดว่าโรงงานไหนหนอที่จะรับเรากับเพื่อนเข้าทำงาน และได้เดินทางมาถึงโรงงานหนึ่ง ประกาศรับคนงาน 5 ตำแหน่ง เดินเข้าไปด้วยเหงื่อที่ฉุ่มตามร่างกาย รปภ.เห็นจึงเดินไปกดน้ำที่ตู้น้ำดื่มมาให้ 2 แก้ว รปภ.ใจดีมากๆ รับมาดื่มด้วยความกระหาย เพราะว่าเดินหางานมาตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย เงินที่มีต้องเก็บไว้ไม่กล้าเอาออกมาใช้ เพราะว่ายังไม่รู้ว่าจะได้งานทำเมื่อไร?

      โรงงานแห่งนี้ ผลิตยางรถจักรยานยนต์  และแล้วเพื่อนเราดีใจมากๆที่ได้งานทำ ตามวุฒิม.ต้น แต่เราซิความรู้จบแค่ ป. 6  จากโรงเรียนบ้านนอก จึงต้องพลาดโอกาสในการทำงานโรงงานเดียวกับเพื่อน ไม่เป็นไร เรานั้นไม่ได้จบเหมือนเพื่อน ต้องมีโรงงานที่รับวุฒิ ป.6 บ้างล่ะ เราจะหางานไปเรื่อยๆนะ เราดีใจด้วยที่เพื่อนได้งานทำ ไปก่อนนะ โรงงานข้างหน้าคงมีรับตำแหน่งและวุฒิที่เรามี ไปก่อนเพื่อน

ปราโมทย์ โชติช่วง ณ ราชบุรี