สวนผึ้ง
ป่าแห่งนี้ ป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ น้อย และพืชนานาพันธ์ที่หลากหลายชนิด ป่าแห่งนี้ยังอุดมไปด้วยแร่ต่างๆที่มีอย่างมากมายมหาศาล ทำให้เกิดธุรกิจเหมืองแร่ขึ้นมากมายหลายแห่ง ในช่วงที่เปิดใหม่นั้น ต่างร่ำรวยเป็นเศรษฐีใหม่กันหลายราย หลังจากมีการยกเลิกสัมปทานลง และปิดตัวลง เหมืองต่างๆนั้นกลายเป็นเหมืองร้าง หลายๆ ที่ได้ปรับเปลี่ยนไปสู่แหล่งท่องเที่ยวบ้าง แต่ยังมีอีกหลายๆที่ ที่ปล่อยให้รกร้าง สมัยก่อนนั้น เรายังมีอาชีพตัดไม้ไผ่ ไม้ไผ่นวล ไม้รวกค้างถั่ว ไม้ค้างองุ่น อื่นๆ ทำให้ได้มีโอกาสเข้าไปสัมผัสป่าสวนผึ้ง ตั้งแต่ตะโกล่าง เรื่อยไปถึงเทือกเขาตะนาวศรี มองเห็นฝั่งพม่ารำไร เห็นชนชาวกระเหรี่ยงที่ใช้ชีวิตปลูกข้าว ข้าวโพด อื่นๆ
ป่าสวนผึ้งแห่งนี้นั้น ได้ให้ชีวิต สิ่งที่ดีๆอีกมากมาย จากการที่ได้เข้าไปทำงาน มีอาชีพทำในแต่ละวัน แม้ว่าในแต่ละวันนั้นจะต้องเดินทางไกล ถนนหนทาง ที่ขรุขระ ข้ามห้วย ข้ามลำธาร ลงเดินบ้างก็ตาม กว่าจะถึงป่าก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง กว่าจะขึ้นไปถึงยอดเขาจุดหมายที่ตัดไม้ กว่าจะเจอแหล่งไม้ตามต้องการ ตัดเสร็จก็ต้องลากลงมาตามทางที่ค่อนข้างสูงชันพอสมควร และต้องมาจัดการนับมัดละ กว่าจะเสร็จเกือบมืด ข้าวในแต่ละมื้อนั้นกินไม่ตรงเวลา บางที่ข้าวก็บูด แต้ต้องกินเพื่อให้มีแรง น้ำไม่ต้องพูดถึงในบางวันแทบไม่พอกิน ถ้าอากาศร้อนมาก
ป่าแห่งนี้ ทำให้เรามีอาชีพ มีหน้าที่การงานในการเลี้ยงชีพได้ต่อไป ป่าแห่งนี้คือ สวนผึ้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น