วันพฤหัสบดีที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2560

ปลงซะ 2

ปลงซะ 2
มนุษย์เราเอ๋ยเกิดมาทำไมนิพานมีสุข
อยู่ไยมิไปตัณหาหน่วงหนักหน่วงชักหน่วงไว้
ฉันไปมิได้ตัณหาผูกพันห่วงนั้นพันผูก
ห่วงลูกห่วงหลานห่วงทรัพย์สินศฤงคารจงสละเสียเถิด
จะได้ไปนิพพานข้ามพ้นภพสามยามหนุ่มสาวน้อย
หน้าตาแช่มช้อยงามแล้วทุกประการแก่เฒ่าหนังยาน
แต่ล้วนเครื่องเหม็นเอ็นใหญ่เข้าร้อยเอ็นน้อยเข้าพัน
มันมาทำเข็ญใจให้ร้อนให้เย็นเมื่อยขบทั้งตัว
ขนคิ้วก็ขาวนัยน์ตาก็มัวเส้นผมบนหัว
ดำแล้วกลับหงอกหน้าตาเว้าวอกดูหน้าบัดสี
จะลุกก็โอยจะนั่งก็โอยเหมือนดอกไม้โรย
ไม่มีเกสรจะเข้าที่นอนพึงสอนภาวนา
พระอนิจจังพระอนัตตาเราท่านเกิดมา
รังแต่จะตายผู้ดีเข็ญใจก็ตายเหมือนกัน
เงินทองทั้งนั้นมิติดตัวเราตายไปเป็นผี
ลูกเมียผัวรักเขาชักหน้าหนีเขาเหม็นซากผี
เปื่อยเน่าพุพองหมู่ญาติพี่น้องเขาหามเอาไป
เขาวางลงไว้เขานั่งร้องไห้แล้วกลับคืนมา
อยู่แต่ผู้เดียวป่าไม้ชายเขียวเหลียวไม่เห็นใคร
เห็นแต่ฝูงแร้งเห็นแต่ฝูงกาเห็นแต่ฝูงหมา
ยื้อแย่งกันกินดูน่าสมเพช กระดูกกูเอ๋ย
เรี่ยรายแผ่นดินแร้งกาหมากินเอาเป็นอาหาร
เที่ยงคืนสงัดตื่นขึ้นมินานไม่เห็นลูกหลาน
พี่น้องเผ่าพันธุ์เห็นแต่นกเค้าจับเจ้าเรียงกัน
เห็นแต่นกแสกร้องแรกแหกขวัญเห็นแต่ฝูงผี
ร้องไห้หากันมนุษย์เราเอ๋ยอย่าหลงกันเลย
ไม่มีแก่นสารอุตส่าห์ทำบุญค้ำจุนเอาไว้
จะได้ไปสวรรค์จะได้ทันพระเจ้าจะได้เข้าพระนิพพาน


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น