วันพฤหัสบดีที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2560

ปลงซะ 2

ปลงซะ 2
มนุษย์เราเอ๋ยเกิดมาทำไมนิพานมีสุข
อยู่ไยมิไปตัณหาหน่วงหนักหน่วงชักหน่วงไว้
ฉันไปมิได้ตัณหาผูกพันห่วงนั้นพันผูก
ห่วงลูกห่วงหลานห่วงทรัพย์สินศฤงคารจงสละเสียเถิด
จะได้ไปนิพพานข้ามพ้นภพสามยามหนุ่มสาวน้อย
หน้าตาแช่มช้อยงามแล้วทุกประการแก่เฒ่าหนังยาน
แต่ล้วนเครื่องเหม็นเอ็นใหญ่เข้าร้อยเอ็นน้อยเข้าพัน
มันมาทำเข็ญใจให้ร้อนให้เย็นเมื่อยขบทั้งตัว
ขนคิ้วก็ขาวนัยน์ตาก็มัวเส้นผมบนหัว
ดำแล้วกลับหงอกหน้าตาเว้าวอกดูหน้าบัดสี
จะลุกก็โอยจะนั่งก็โอยเหมือนดอกไม้โรย
ไม่มีเกสรจะเข้าที่นอนพึงสอนภาวนา
พระอนิจจังพระอนัตตาเราท่านเกิดมา
รังแต่จะตายผู้ดีเข็ญใจก็ตายเหมือนกัน
เงินทองทั้งนั้นมิติดตัวเราตายไปเป็นผี
ลูกเมียผัวรักเขาชักหน้าหนีเขาเหม็นซากผี
เปื่อยเน่าพุพองหมู่ญาติพี่น้องเขาหามเอาไป
เขาวางลงไว้เขานั่งร้องไห้แล้วกลับคืนมา
อยู่แต่ผู้เดียวป่าไม้ชายเขียวเหลียวไม่เห็นใคร
เห็นแต่ฝูงแร้งเห็นแต่ฝูงกาเห็นแต่ฝูงหมา
ยื้อแย่งกันกินดูน่าสมเพช กระดูกกูเอ๋ย
เรี่ยรายแผ่นดินแร้งกาหมากินเอาเป็นอาหาร
เที่ยงคืนสงัดตื่นขึ้นมินานไม่เห็นลูกหลาน
พี่น้องเผ่าพันธุ์เห็นแต่นกเค้าจับเจ้าเรียงกัน
เห็นแต่นกแสกร้องแรกแหกขวัญเห็นแต่ฝูงผี
ร้องไห้หากันมนุษย์เราเอ๋ยอย่าหลงกันเลย
ไม่มีแก่นสารอุตส่าห์ทำบุญค้ำจุนเอาไว้
จะได้ไปสวรรค์จะได้ทันพระเจ้าจะได้เข้าพระนิพพาน


ล่าปีศาจ 3

ล่าปีศาจ 3
          การเดินทาง นับตั้งแต่ได้เดินทางมาอยู่ที่นี่ ก็ยังไม่ได้เดินออกไปไหน เพราะว่าไม่รู้ว่าจะมีใครที่จะสะกดรอยตามมาบ้างหรือไม่อย่างไร ในการใช้ชีวิตที่หลบๆซ่อนๆนั้นไม่ได้ทำให้อยู่อย่างมีความสุข  เพราะมีความรู้สึกว่าเรานั้นมีคนสะกดรอยตามเราตลอดเวลา  เพชรที่มีค่ามากมายมหาศาล ใครที่เป็นเจ้าของต้องรักและหวงแหน ในเมื่อมาอันตธานหายไปอย่างไร้ร่องรอยในลักษณะแบบนี้ จึงต้องติดตามอย่างไม่ลดละอย่างแน่นอน โดยมีทีมงานมืออาชีพจากทั่วสารทิศ ระดมกันเข้ามาจ้าละหวั่น เพื่อให้ได้มาของรักของหวงนั่นเอง เสียเวลาเสียค่าใช้จ่ายไม่ว่าขอให้ได้เพชรคืนเป็นคุ้มค่าแน่นอน
         จิง รู้ว่ามีคนคอยติดตาม รู้ว่าจะมีเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ ณ วันนี้ จิง ต้องออกไป ไม่ไหวแล้ว ร่างกายที่ยังไม่มีสิ่งใดๆตกถึงท้องเลยมาหลายวันแล้ว มีแต่น้ำลูบท้องทุกวัน ก้าวเดินด้วยความระมัดระวัง มุ่งหน้าสู่ร้านสะดวกซื้อ เพื่อหาอาหารมาประทังชีวิต เดินไปที่ชั้นวางอาหารหยิบมมาม่า อาหารแห้งหลายห่อ น้ำดื่ม ในใจคิดจะได้ไม่ต้องออกมาบ่อยๆ ใส้กรอก อีกหลายห่อ รีบไปที่เคาเตอร์จ่ายตัง และรีบเดินออกมาโดยเร็ว แต่ต้องหยุดชะงักในทันที่เมื่อมีชายร่างกายท้วมรีบเดินเข้ามามีเป้าหมายคือตัวเรานั่นเอง ในใจคิดเอาล่ะว่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วเลี่ยงไม่ได้ ปักหลักยืนนิ่งมองหาลู่ทางที่เอาตัวรอดเอาไว้
         ในมือมันมีปืน  ปืนที่เป็นแบบเก็บเสียง มาถึงจ่อที่หัวของ จิง อย่างว่องไว รอฟังมันพูดสักนิดนึ่ง โดนแแบบนี้ เนื้อตัวร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีทันใด รู้สึกว่าร่างกายเบาหวิว และกำลังวังชาไม่รู้ว่ามาจากไหน ปล่อยหมัดออกไปปังเดียวกระเด็นไปไกล อ้าวเฮ้ย ทำไปได้ยังไงว่ะเนี้ย มือปืนนอนสลบแน่นิ่งไม่ไหวติง เดินเข้าไปดูใกล้ๆตายเปล่าว่ะเนี้ย หมัดเดียวเอง นิ้วแตะที่จมูกยังหายใจอยู่ จิงรีบเดินออกมาเดี๋ยวตำรวจก็คงจะมาเอง จิงได้หยิบปืนกระบอกนั้นใส่รวมกับถุงอาหารมาด้วย เก็บเอาไว้ป้องกันตัวบ้างดีกว่านะ รีบเดินกลับยังที่พัก ล้มตัวลงนั่งลำดับความคิดขณะนั้นเราเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกันในเมื่อไม่ได้กินอะไร
         คิดแล้วคิดอีก